Kıymetli Dostlar,

Mümkün olduğunca bu gibi paylaşımlar yapmaktan uzak duran, bir kalıba sokulmak istemeyen ben, bugün bu duygu ve düşüncelerimi dile getireceğim ki bir nebze de olsa rahatlayayım. Sınıflarıyla, kalıplarıyla, dileyen dilediği gibi düşlesin..

 

Bazı acılar vardır ki bizzat yaşamasanız da canınızı yakar, hatta bazı acılar vardır ki düşüncesi bile çılgınlıktır. Mesela faili meçhule giden Gaffar Okkan ya da Uğur Mumcu gibi ? veyahut Güneydoğu ‘da şehit olan öğretmenlerimiz gibi ya da Akdeniz’de kıyıya vuran mülteci çocuk gibi ? trajikomik bir şekilde, yeni musibet olan zehirlenmeler ve daha nicesi gibi! ? İşte bunlardan birisi de 2 Temmuz 1993’tür. Acının dili, dini, ırkı, mezhebi olmaz. Acı, acıdır. Hepsi bu, insansanız..

Continue reading